تعیین نیاز‌های آموزشی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان با تکنیک دلفی

مقدمه: تدارک و طراحی برنامه های آموزش مداوم، مطابق با نیازهای آموزشی گروه های هدف، از اولویتهای مهم اجرای برنامه ها بوده که همواره از طرف جامعه پزشکی مورد تأکید قرار گرفته است. مطالعات انجام شده در زمینه شناسایی نیازهای آموزشی درکشور اندک است. هدف مطالعه حاضر، تعیین و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان بود. روش: این مطالعه پیمایشی به روش نیاز سنجی دلفی طی سه مرحله در سال 1390 انجام شد. نیازهای آموزشی توسط 40 نفراز اعضای هیأت علمی صاحب نظر از متخصصین بالینی، پرستاری و مامایی، علوم پایه، بهداشت و پیراپزشکی (هر گروه10نفر) تعیین و اولویت بندی گردیدند، روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود. سه پرسشنامه برای جمع آوری و امتیاز بندی داده ها استفاده شد. یافته ها: پنج اولویتهای اول نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی بالینی شامل؛ جستجوی منابع، کتابخانه دیجیتالی، فن مقاله نویسی به زبان فارسی و انگلیسی، روش تحقیق پیشرفته و روش تدریس مقدماتی وپیشرفته بود. همچنین نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی پرستاری ومامایی؛ مکالمه زبان انگلیسی، ارسال مقالات به مجلات خارجی، کتابخانه دیجیتالی، روشهای آموزش بالینی و روشهای نوین تدریس؛ تعیین شدند. نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی علوم پایه روش تدریس مقدماتی وپیشرفته، مقاله نویسی به زبان انگلیسی، مهارتهای تدریس، روش تهیه کتابهای الکترونیک و سخنرانی به زبان انگلیسی و نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی بهداشت و پیراپزشکی جستجوی پیشرفته در منابع الکترونیکی و موتورهای جستجوگر، روش تدریس پیشرفته، کتابخانه دیجیتالی، کلاسهای مکالمه زبان انگلیسی و دوره های آموزشی کار با دستگاههای پیشرفته آنالیز بود . نتیجه گیری: بعضی از نیازهای آموزشی در گروه ها مشترک بود، اما برحسب تجربه، رشته تخصصی و نقشهای بالینی، آموزشی و مدیریتی تا حدودی تفاوت داشتند. تعیین و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی دانشکده های مختلف می تواند گام مهمی در طراحی برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای حرفه ای اساتید باشد و کیفیت آموزش را ارتقاء دهد.